Milano, random

Πόσο συχνά ξεκινάς για βόλτα χωρίς προορισμό; Πόσο συχνά ταξιδεύεις στα μονοπάτια του νου σου δίχως να αναζητάς κάτι συγκεκριμένο; Πόσο συχνά ξεκινάς να γράψεις χωρίς να έχεις κάτι να πεις;
Όταν ψάχνεις κάτι, κάποια στιγμή θα το βρεις. Και αν είσαι αρκετά άτυχος, θα ανακαλύψεις την Ιθάκη σου αρκετά σύντομα, χωρίς να σου δοθεί η δυνατότητα να γνωρίσεις τίποτα άλλο στην πορεία. Αυτό ονομάζεται αποτελεσματικότητα και θα το θεωρήσεις καλό, γιατί δε θα ξέρεις τι έχασες. Και μεταξύ μας, αφού δε θα σου λείψει ποτέ, δεν έχασες τίποτα. Από την άλλη, ο ανεκπλήρωτος στόχος σου – ακόμα και αν αυτός είναι η αναζήτηση ενός στόχου – θα σε γεμίζει πάντα ανησυχία για κάτι που έμεινε μισό, για το κομμάτι σου που λείπει, για την ολοκλήρωσή σου – που θα σημάνει και την ολοκλήρωση της ζωής σου, αλλά αυτό δεν το ξέρεις ακόμα.
Ένα κείμενο που ξεκίνησε για να σε πείσει για κάτι ή να σε κάνει να νιώσεις κάτι θα ολοκληρωθεί περιμένοντας με αγωνία τα αποτελέσματα της προσπάθειας· την επιτυχία ή την αποτυχία του. Μια ιστορία χωρίς τέτοιες φιλοδοξίες δεν πρόκειται να αποτύχει ποτέ. Για τον ίδιο λόγο που δεν πρόκειται να επιτύχει, που δεν πρόκειται να ολοκληρωθεί. Διότι δεν υπάρχει μέτρο που να κρίνει την επιτυχία, την αποτυχία, την ολοκλήρωση. Δε μπορείς να χρησιμοποιήσεις κριτήρια εγγύτητας στον στόχο για να αξιολογήσεις ένα ταξίδι χωρίς προορισμό. Και, ίσως, επειδή δεν μπορείς να το αντιστοιχήσεις σε μια ακολουθία από αστεράκια, να το θεωρείς άχρηστο. Τότε, σου είναι άχρηστο.
Δεν έχω κάτι να σου πω. Τουλάχιστον, δεν έχω να σου πω κάτι που δεν ξέρεις. Μπορεί, ενίοτε, να μπορώ να στο πω πιο όμορφα από ό,τι το έχεις μάθει, αλλά δεν έχω τίποτα καινούριο να σου διδάξω. Δεν έχω κάποιο εφεύρημα που ως από μηχανής θεός θα σου φτιάξει τη διάθεση καθώς διαβάζεις αυτές τις γραμμές· αν είχα, θα το χρησιμοποιούσα πρώτα για τη δική μου και θα σε άφηνα στην ησυχία σου. Ούτε κάτι που να στη χαλάσει έχω κατά νου.
Πώς θα τελειώσει η ιστορία; Ελπίζω όχι σύντομα. Θα είναι ενδιαφέρον το τέλος της; Αν το ήξερα, σίγουρα δε θα ήταν ενδιαφέρον για μένα. Και – μπορεί να σου διαφεύγει – αυτό είναι πολύ σημαντικό. Πάντως – μείνε ήσυχος ή ανήσυχος – ανησυχώ για την εξέλιξή της. Όπως και για την εξέλιξη της ζωής μου. Συμπληρώνω το κομμάτι που λείπει, αλλά σιγά σιγά, με συναίσθηση πως όταν ολοκληρωθεί, όταν δε λείπει τίποτα πια, τότε τελείωσε, πάει πια.
Παρεμπιπτόντως, αν εξακολουθεί να σε ενδιαφέρει, όσο τα έγραφα όλα αυτά τα μεγάλα και τρανά, η πρωταγωνίστρια κοιμόταν. Όταν ξυπνήσει, μη σου ξεφύγει λέξη. Σοβαρά μιλάω.