Milano on strike

Όλον αυτόν τον καιρό που έμεινα μακριά σας δεν χάσατε τίποτα – πρωτίστως τον χρόνο σας. Η πρωταγωνίστρια, παρά τις εκκλήσεις και παρακλήσεις μας, περιήλθε σε αργία ήτις οσονούπω θα μετατραπεί σε απεργία καθώς η εν λόγω κυρία δε θα αργήσει να δρέψει τους καρπούς της απραξίας της. Όλα εδώ πληρώνονται, λέει ο σοφός λαός, τουτέστιν ο ελληνικός, αλλά ελπίζω με το εδώ να μην αναφέρεται στο internet, καθότι το παρόν blog ουδεμία διάθεση έχει να πληρώσει τα σπασμένα. Η ατυχής επιλογή πρωταγωνιστή θα έπρεπε να είναι από τα εγκλήματα που συγχωρούνται εύκολα. Ιδίως αν πρόκειται για τον πρωταγωνιστή της δικής μας ζωής ή του δικού μας blog. Παρά ταύτα κάτι μου λέει ότι εν προκειμένω δεν προτίθεστε να εξαντλήσετε τη μακροθυμία σας, ίσως γιατί δεν έχετε λόγο να το κάνετε, οπότε καλούμαι να επιστρατεύσω άλλες μεθόδους για να τύχω της εύνοιάς σας. Ελλείψει πρώτης ύλης πάντως, μην περιμένετε πολλά.
Το κενό, παρά την εξαιρετική του ικανότητα να γεμίζει εγκεφάλους πολιτικών και λοιπών αρχηγών, στερείται αντίστοιχης αφοσίωσης στην πλήρωση γραμμών κειμένου. Τείνει μάλιστα να περιγράφεται βέλτιστα από την απουσία του τελευταίου, οπότε μοιραία κάθε προσπάθεια απεικόνισής του με λέξεις είναι καταδικασμένη να είναι χειρότερη από την παντελή απουσία προσπάθειας. Παρ’ όλα αυτά, επειδή οι περισσότεροι αξιόλογοι συγγραφείς το περιγράφουν λεκτικά, το αυτό θα πράξω και εγώ για να τους συναγωνιστώ επί ίσοις όροις.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ικανοποιημένοι που η μέρα έχει 24 ώρες. Το ίδιο και αυτή. Οι περισσότεροι χρειάζονται περισσότερες. Αυτή θα ήθελε λιγότερες. Παρά το γενναίο ποσοστό που αφιερώνει στον ύπνο, ένα εξίσου γενναίο ποσοστό χρόνου περιμένει να γεμίσει με δουλειά, ψυχαγωγία, φιλοδοξίες, όνειρα, συναισθήματα, που δεν υπάρχουν πια. Δεν τα έχασε, αλλά χρησιμοποίησε τα πλείστα άπληστα στο παρελθόν σε βαθμό που σχεδόν της τελείωσαν. Τα λίγα που μένουν ίσα που αρκούν για ένα χαμόγελο – να τονίζει τις ρυτίδες της καρδιάς της. Μιας καρδιάς που σταμάτησε να αισθάνεται πολύ πριν τη βιολογική ημερομηνία λήξης. Τίποτα άλλο δεν έχει να πει. Και όσα είπε, δεν τα ήθελε.
Το κείμενο βγήκε μικρό. Αλλά αν το διαβάσετε αργά θα σας φανεί μεγάλο – σαν τις ώρες της ζωής της.