Milano via mail

Την ώρα που ο ήλιος κοκκινίζει τον ορίζοντα ήθελε να την περνάει στο μπαλκόνι της – κατά προτίμηση μόνη, το πολύ πολύ με τον εαυτό της. Για αυτό τα έβαζε ενίοτε και με τον εμπνευστή της χειμερινής ώρας. Για αυτό, και επειδή το φως την ξυπνούσε πριν κοιμηθεί. Πάντως, μέχρι το ηλιοβασίλεμα, προλάβαινε κατά κανόνα να ξυπνήσει και να πάρει θέση για μια παράσταση που άρχιζε πάντα στην ώρα της: Εκείνο το βράδυ, ένα λεπτό νωρίτερα από το προηγούμενο.
Καθόταν σε μια αναπαυτική πολυθρόνα, άδειαζε το μυαλό της και προσηλωνόταν στην πορεία του ήλιου προς τη δύση. Επόπτευε – θαρρείς – μήπως κάτι πάει στραβά. Και απολάμβανε κάθε φορά εξίσου το ένδοξο τελετουργικό, αν και ήξερε το άδοξο τέλος. Τη στιγμή που η τελευταία ηλιαχτίδα πνίγεται πίσω από το βουνό ή – όπως το βράδυ εκείνο – τη θάλασσα αφήνοντας τον ορίζοντα να καίει για λίγο – πρόσκαιρη μνήμη που σβήνει αφήνοντας τα πάντα σκοτεινά, ή τεχνητά φωτισμένα. Η τέλεια φωτογραφία που ποτέ δεν πρόλαβες να βγάλεις – για λίγο. Την αναλογία με τη ζωή, με τη ζωή της, την απέφευγε με δεξιοτεχνία για να μη μιάνει με σκέψεις τη στιγμή. Τη στιγμή που φώτιζε τις σκέψεις της όταν την πλημμύριζε σκοτάδι. Είχε μαζέψει πολλές τέτοιες στιγμές στο μυαλό της – ποτέ δε βρήκε χρόνο να τις τακτοποιήσει. Ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη – όχι στην Οία όμως όπου έπρεπε να κλείσεις θέση από το μεσημέρι. Στη Σύρο. Στο καράβι. Βραδιάζει και αλλάζει το χρώμα του ουρανού. Στο Milano δεν έβλεπε τον ορίζοντα. Ίσως για αυτό να έφυγε.
Το περπάτημα στο δωμάτιο τρόμαξε την ηρεμία της στιγμής. Αυτά τα ξύλινα σπίτια τρίζουν με το παραμικρό. Ποιος θεώρησε ότι είχε λόγο ισχυρό να την ενοχλήσει; Καρτποστάλ από το Milano – ήξερε πως δεν ήξερε να ανοίγει φακέλους. Λίγα νέα. Πολλά φιλιά. Τι ήθελε; Πώς ανακάλυψε το κρυσφύγετό της και εισέβαλε απρόσκλητος; Δυσανασχέτησε. Άφησε τις σκέψεις της να την παρασύρουν σε ταξίδι μακρύ. Όταν επέστρεψε, οι αναμνήσεις του ήλιου έσβηναν στον ορίζοντα.
Το κινητό. «Ναι», βαριεστημένα. Θα πήγαινε για φαγητό – βαριεστημένα. Το κλείνει με κινήσεις αργές. Το βλέμμα της πέφτει στην ημερομηνία – και κάθεται. Σύμπτωση; Ανατριχιάζει. Έχει βάλει και κρύο.